درمان سریع آبله مرغان| راهنمای کاهش خارش، رفع جوش و پیشگیری از جای زخم

آبله مرغان، بیماری ویروسی شایع و بسیار واگیرداری است که عمدتاً با بثورات پوستی خارش‌دار و تاول‌های کوچک مشخص می‌شود. این بیماری که توسط ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایجاد می‌شود، اگرچه اغلب در دوران کودکی با شدت خفیف‌تری ظاهر می‌شود، اما در بزرگسالان می‌تواند عوارض جدی‌تر و شدیدتری به همراه داشته باشد. درک صحیح علائم، روش‌های پیشگیری و درمان‌های موثر برای مدیریت این بیماری و کاهش دوره نقاهت اهمیت زیادی دارد. این مطلب به شما کمک می‌کند تا با رویکردهای سریع و کاربردی برای کنترل و بهبودی آبله مرغان آشنا شوید. لازم است بدانید که در صورت مشاهده علائم، جهت تشخیص دقیق و دریافت برنامه درمانی مناسب، انجام ویزیت با متخصص بیماری های عفونی گامی حیاتی است.

مهدی صفری

متخصص بیماری های داخلی

دریافت مشاوره فوری

هزینه 400,000 تومان

میتوانید خلاصه این مطلب را در پادکست زیر گوش کنید:

آبله مرغان چیست و چگونه منتقل می‌شود؟

آبله مرغان یک عفونت ویروسی است که عامل آن ویروس واریسلا زوستر (VZV) نام دارد. این ویروس باعث ایجاد بثورات پوستی می‌شود که با برجستگی‌های کوچک قرمز، تاول‌های پر از مایع و در نهایت پوسته‌پوسته شدن ضایعات همراه است. تعداد این تاول‌ها می‌تواند از ۲۵۰ تا ۵۰۰ عدد در بدن متغیر باشد و معمولاً از قسمت‌های صورت، پشت و سینه شروع می‌شوند.

آبله مرغان به شدت واگیردار است و به راحتی از فرد بیمار به افراد سالم منتقل می‌شود. راه‌های اصلی انتقال عبارتند از:

• تماس مستقیم: لمس بثورات پوستی فرد مبتلا.
• انتقال هوایی: استنشاق قطرات تنفسی ناشی از سرفه و عطسه فرد بیمار.

فرد مبتلا از حدود 1 تا 2 روز قبل از ظاهر شدن بثورات پوستی تا زمانی که تمام تاول‌ها خشک شده و پوسته‌پوسته شوند (معمولاً 5 تا 10 روز پس از شروع علائم)، قابلیت انتقال بیماری را دارد. دوره نهفتگی بیماری (از زمان مواجهه با ویروس تا ظهور علائم) معمولاً بین 10 تا 21 روز طول می‌کشد.

علائم آبله مرغان

شناخت علائم آبله مرغان به شما کمک می‌کند تا به موقع به پزشک مراجعه کرده و روند درمان را آغاز کنید. علائم این بیماری به طور کلی در سه مرحله پیشرفت می‌کنند:

1. علائم اولیه (پیش از ظهور بثورات)

حدود 1 تا 2 روز قبل از اینکه بثورات پوستی ظاهر شوند، ممکن است علائم عمومی شبیه به سرماخوردگی بروز کنند:

• تب و لرز
• سردرد
• بی‌اشتهایی
• حالت تهوع
• خستگی و احساس ضعف عمومی
• آبریزش بینی یا سرفه و عطسه (بیشتر در کودکان)

2. ظهور و تکامل بثورات پوستی

بثورات آبله مرغان از قسمت‌های صورت، پشت و سینه شروع شده و سپس به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابند. این بثورات سه مرحله را طی می‌کنند:

• برجستگی‌های قرمز: در طی چند روز اولیه، برجستگی‌های کوچک و قرمزی روی پوست ظاهر می‌شوند.
• تاول‌های پر از مایع: این برجستگی‌ها به تاول‌های کوچک پر از مایع تبدیل می‌شوند که به راحتی پاره شده و مایع از آن‌ها نشت می‌کند.
• پوسته و بهبودی: پس از ترکیدن تاول‌ها، پوسته‌هایی روی آن‌ها را می‌پوشاند و چند روز طول می‌کشد تا بهبودی کامل حاصل شود.

بثورات ممکن است طی چند روز به صورت موجی ظاهر شوند، به این معنی که در هر زمان می‌توان هر سه مرحله (برجستگی، تاول و ضایعات پوسته‌پوسته) را به طور همزمان روی بدن مشاهده کرد.

3. علائم آبله مرغان در گروه‌های سنی مختلف

• در کودکان و نوجوانان: معمولاً به صورت خفیف‌تر ظاهر می‌شود و علائمی مانند سرماخوردگی دارند. در موارد شدید ممکن است بثورات تمام بدن را درگیر کند و حتی ضایعات چشمی و گوشی نیز مشاهده شود.
• در بزرگسالان: این بیماری می‌تواند بسیار خطرناک‌تر و شدیدتر باشد. علائم در بزرگسالان شامل سرگیجه، ضعف، تپش قلب، لرزش بدن، استفراغ، سرفه‌های مکرر، سفتی گردن و تب بالای 38.9 درجه سانتی‌گراد است. خطر بستری شدن و مرگ‌ومیر در بزرگسالان تا 25 درصد بیشتر از کودکان است.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا و عوارض آبله مرغان هستند؟

برخی افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان یا تجربه عوارض جدی‌تر آن قرار دارند:

• نوزادانی که مادرانشان هرگز آبله مرغان نگرفته‌اند یا واکسن آن را دریافت نکرده‌اند.
• زنان بارداری که قبلاً آبله مرغان نگرفته‌اند. در صورت ابتلا در دوران بارداری، خطر تولد نوزاد با وزن کم، ناهنجاری‌های جسمی و حتی خطر انتقال عفونت و مرگ برای نوزاد (به ویژه اگر ابتلا در هفته‌های آخر بارداری باشد) وجود دارد. واکسن آبله مرغان در طول بارداری ممنوع است، بنابراین مشاوره پیش از بارداری برای این دسته از افراد ضروری است.
• افراد سیگاری.
• نوجوانان و بزرگسالان (به دلیل شدت بیشتر بیماری و عوارض جدی‌تر).
• افرادی با سیستم ایمنی ضعیف: از جمله بیماران سرطانی (به ویژه تحت شیمی درمانی)، بیماران مبتلا به آسم که داروهای استروئیدی مصرف می‌کنند، و افراد مبتلا به ایدز.
• افراد حساس به داروی نئومایسین.

ابتلای مجدد به آبله مرغان نادر است، اما در افرادی با سیستم ایمنی به شدت سرکوب‌شده (مانند بیماران ایدز یا مصرف‌کنندگان داروهای خاص) ممکن است رخ دهد.

عوارض آبله مرغان

اگرچه آبله مرغان معمولاً یک بیماری خفیف است، اما می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. شناخت این عوارض به شما کمک می‌کند تا در صورت لزوم، به موقع به پزشک مراجعه کنید:

• عفونت‌های ثانویه باکتریایی پوست: این عفونت‌ها اغلب به دلیل خاراندن تاول‌ها و ورود باکتری به زخم‌ها ایجاد می‌شوند.
• ذات‌الریه (پنومونی).
• کمبود آب بدن.
• آنسفالیت یا التهاب مغز (عارضۀ بسیار نادر آبله مرغان است. آنسفالیت مغزی در اثر واکنش به عفونتی در نقطه‌ای در بدن توسط سیستم ایمنی اتفاق می‌افتد.)
• سندرم شوک سمی.
• عفونت بافت‌های نرم، استخوان‌ها، مفاصل و جریان خون.
• سندرم ری (Reye's syndrome): یک عارضه نادر اما جدی که در کودکان و نوجوانان دارای سابقه مصرف آسپرین در طول بیماری آبله مرغان دیده می‌شود.
• زونا (Shingles): این عارضه یکی از مهم‌ترین عوارض درازمدت آبله مرغان است. ویروس واریسلا زوستر پس از بهبودی آبله مرغان، به صورت غیرفعال در سلول‌های عصبی بدن باقی می‌ماند و ممکن است سال‌ها بعد، به خصوص در افراد مسن‌تر یا دارای سیستم ایمنی ضعیف، به صورت تاول‌های دردناک زونا دوباره فعال شود. این لکه‌های قرمز به تاول‌هایی پر از مایع خارش‌دار تبدیل می‌شوند. تاول‌ها ترشح دارند، زخم می‌شوند، بثورات پوستی ایجاد می‌کنند و بهبود می‌یابند. درد زونا حتی پس از بهبودی تاول‌ها نیز ممکن است ادامه یابد. باید با دیدن اولین نشانه‌ها فورا به دکتر عفونی مراجعه کنید.

تشخیص و پیشگیری از آبله مرغان

تشخیص آبله مرغان

پزشکان معمولاً آبله مرغان را از طریق مشاهده بثورات پوستی مشخص آن تشخیص می‌دهند. اگر بثورات هنوز به طور کامل ایجاد نشده باشند و فقط خارش و قرمزی پوست وجود داشته باشد، ممکن است از طریق آزمایش خون بیماری تشخیص داده شود.

پیشگیری از بیماری آبله مرغان و زونا

بهترین و موثرترین راه پیشگیری از آبله مرغان، واکسیناسیون است. واکسن آبله مرغان در دو نوبت و دو دوز تجویز می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که 98 درصد از افرادی که هر دو دوز واکسن را به موقع دریافت می‌کنند، ایمنی کاملی در برابر این بیماری پیدا می‌کنند. برای کودکان دو دوز واکسن در سنین 12 تا 15 ماهگی و 4 تا 6 سالگی برای ایمنی کامل توصیه می‌شود.

کودکانی که واکسن را دریافت نکرده‌اند:

• در سنین 6 تا 12 سالگی: دو دوز با فاصله 3 ماه.
• تا 13 سالگی: دو دوز با فاصله 4 هفته.

در بزرگسالان نیز افرادی که هرگز واکسن دریافت نکرده‌اند، باید دو دوز واکسن را با فاصله حداکثر 8 هفته دریافت کنند. اگر در مورد واکسیناسیون خود مطمئن نیستید، آزمایش خون می‌تواند وضعیت ایمنی شما را مشخص کند. گروه‌های در معرض خطر مانند معلمان، کارکنان مراکز بهداشتی، مربیان مراقبت از کودکان، پرسنل نظامی، مسافران بین‌المللی، زنان باردار (پیش از بارداری) و بزرگسالانی که با کودکان زندگی می‌کنند، باید حتماً واکسن را دریافت کنند.

واکسن زونا برای پیشگیری از عارضه زونا، دو واکسن برای افراد 50 سال به بالا توصیه می‌شود. افرادی که این واکسن را دریافت می‌کنند، تا 10 سال بعد نمی‌توانند دوباره آن را دریافت کنند. حتی اگر با واکسن ایمنی کامل حاصل نشود، شدت بیماری را به مقدار زیادی کاهش می‌دهد.

واکسن آبله مرغان را می‌توان با مشورت دکتر عمومی و یا دکتر متخصص عفونی با واکسن‌های دیگر (مانند اوریون، سرخجه و سرخک) ترکیب کرد، اما این کار حتماً باید با دستور و نظارت پزشک انجام شود تا از عوارض خطرناک احتمالی جلوگیری شود.

درمان سریع آبله مرغان: راهکارهای دارویی و مراقبتی

درمان آبله مرغان بیشتر بر تسکین علائم، کنترل خارش و پیشگیری از عوارض تمرکز دارد، زیرا داروی خاصی برای از بین بردن ویروس واریسلا زوستر وجود ندارد و بدن معمولاً به طور طبیعی دوره بیماری را طی می‌کند. با این حال، با اقدامات صحیح می‌توان به بهبودی سریع‌تر و کاهش شدت بیماری کمک کرد.

1. درمان‌های دارویی (با تجویز پزشک)

اثربخشی داروهای ضدویروس در کنترل بیماری، در صورتی که در 24 ساعت اولیه پس از ظهور بثورات مصرف شوند، بیشتر است.

• داروهای ضدویروس:
  • آسیکلوویر (Acyclovir): این دارو معمولاً برای درمان آبله مرغان تجویز می‌شود و می‌تواند علائم را کاهش دهد و روند تکثیر ویروس را کند کند.
  • والاسیکلوویر (Valacyclovir) و فامسیکلوویر (Famciclovir): این داروها نیز طبق تجویز پزشک برای کاهش شدت بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  • چه کسانی به داروهای ضدویروس نیاز دارند؟ این داروها به خصوص برای بزرگسالان، نوجوانان، افراد با سیستم ایمنی ضعیف، زنان باردار (در صورت ابتلا) و در موارد شدید بیماری اهمیت بیشتری دارند.
• کنترل تب و درد:
  • پاراستامول (استامینوفن): برای کنترل تب خفیف و کاهش درد می‌توان از پاراستامول استفاده کرد.
  • هشدار بسیار مهم: هرگز به کودکان و نوجوانان مبتلا به آبله مرغان آسپرین ندهید، زیرا این کار می‌تواند منجر به سندرم ری، یک مشکل پزشکی جدی و تهدیدکننده زندگی، شود. همچنین، مصرف ایبوپروفن (مانند ادویل یا موترین) در کودکان مبتلا به آبله مرغان ممنوع است و با افزایش خطر عفونت‌های پوستی باکتریایی و آسیب بافتی مرتبط است.
• داروهای ضد خارش:
  • آنتی‌هیستامین‌ها: برای کاهش خارش شدید پوست، ممکن است پزشک آنتی‌هیستامین‌ها را تجویز کند.
  • لوسیون کالامین (Calamine lotion): این لوسیون یک داروی بدون نسخه است که حاوی روی بوده و به تسکین خارش و خنکی پوست کمک زیادی می‌کند.
  • کرم‌های مرطوب‌کننده و ضد خارش بدون عطر: این کرم‌ها می‌توانند به خنکی و آبرسانی پوست کمک کنند.
  • پمادهای حاوی زینک اکساید: برای کمک به بهبودی زخم‌ها و جلوگیری از جای اسکار.

آنتی‌بیوتیک‌ها: آبله مرغان یک بیماری ویروسی است و آنتی‌بیوتیک‌ها روی ویروس اثری ندارند. آنتی‌بیوتیک‌ها تنها در صورتی تجویز می‌شوند که تاول‌ها به دلیل خاراندن یا سایر عوامل، دچار عفونت باکتریایی ثانویه شوند.

2. درمان‌های خانگی و مراقبتی (مکمل درمان پزشکی)

در کنار درمان‌های دارویی، روش‌های خانگی متعددی وجود دارد که می‌تواند به تسکین علائم و سرعت بخشیدن به بهبودی کمک کند. همیشه قبل از استفاده از هر روش درمانی خانگی، به خصوص در موارد شدید یا برای کودکان، با پزشک خود مشورت کنید. در صورت نیاز به راهنمایی در مورد روش‌های مراقبتی اولیه، می‌توانید از یک دکتر عمومی آنلاین مشاوره بگیرید.

• آبرسانی و مصرف مایعات کافی:
  • نوشیدن آب زیاد و مایعات مغذی برای جلوگیری از کم آبی بدن ضروری است.
  • مصرف آبمیوه‌های طبیعی (مثل آب سیب، گلابی و هندوانه) و سوپ‌های مایع و مقوی (مانند سوپ مرغ یا سبزیجات با هویج و گشنیز) توصیه می‌شود.
  • در صورت ایجاد تاول در دهان، مصرف بستنی‌های بدون قند یا مکیدن یخ می‌تواند به تسکین کمک کند.
• مراقبت از پوست و کنترل خارش:
  • کوتاه کردن ناخن‌ها و استفاده از دستکش: به خصوص برای کودکان، ناخن‌ها را کوتاه نگه دارید و از دستکش استفاده کنید تا از خاراندن و زخم شدن بثورات جلوگیری شود و جای زخم باقی نماند.
  • حمام با آب ولرم یا خنک: حمام کردن منظم با آب ولرم (نه داغ) می‌تواند به تسکین خارش و تمیز نگه داشتن پوست کمک کند. برخی منابع افزودن جوش شیرین، بلغور جو دوسر کلوئیدی (آسیاب شده) یا حتی یک قاشق نمک دریا (سنگ نمک) همراه با یک قطره اسانس اسطوخودوس یا روغن درخت چای به آب حمام را برای کاهش خارش توصیه می‌کنند. (توجه داشته باشید که در یک منبع، استفاده از حمام جوش شیرین به تنهایی معمولا توصیه نشده و ممکن است باعث تحریک شود، پس با احتیاط و با مشورت پزشک عمل کنید).
  • استفاده از کمپرس سرد: قرار دادن کمپرس سرد یا پارچه خنک روی بثورات می‌تواند خارش و التهاب را کاهش دهد.
  • پوشیدن لباس‌های خنک و نخی: لباس‌های گشاد، خنک و نخی به کاهش تحریک پوست کمک می‌کنند.
  • استفاده از فن یا تهویه مناسب: هوای خنک در اتاق می‌تواند به کاهش خارش کمک کند.
• استراحت کافی: استراحت کامل و دوری از فعالیت‌های شدید به بدن فرصت می‌دهد تا با ویروس مبارزه کرده و سریع‌تر بهبود یابد.
• رژیم غذایی مناسب:
  • غذاهای مفید: غذاهای نرم، خنک و سهل‌الهضم مانند سوپ‌ها، پوره‌ها (برنج، موز)، پودینگ، ماهی نرم پخته، ماست، تخم مرغ پخته و آووکادو. مصرف سبزیجات تازه غنی از ویتامین C از جمله کلم پیچ، کلم بروکلی، فلفل دلمه ای، شاهی و اسفناج، سوپ هویج و گشنیز، مصرف میوه‌هایی از جمله انبه، زرد آلو، پاپایا، آلبالو، انجیر، آناناس، سیب و گلابی، مصرف گوشت گاو و بره، مرغ و گوشت بوقلمون به صورت پخته و نرم و مصرف قارچ شیتاکه بسیار مفید هستند.
  • غذاهای مضر: از مصرف غذاهای تند و پر ادویه، شور (مثل خیارشور)، لیموترش، غذاهای سخت و نیازمند جویدن زیاد (مثل گوشت قرمز سفت)، نوشیدنی‌های کافئین‌دار، مغزها، غلات سبوس‌دار، انگور، بلک بری، بلوبری،پرتقال و گریپ فروت، شکلات، غذاهای خیلی داغ و غذاهای شیرین که می‌توانند باعث تحریک بیشتر یا تشدید عفونت شوند، خودداری کنید.

• درمان‌های گیاهی و طبیعی (با احتیاط):
  • عسل: دارای خواص ضدباکتریایی، ضدالتهابی و التیام‌بخش است. می‌توانید لایه‌ای نازک از عسل خالص را دو بار در روز به مدت 20 دقیقه روی زخم‌ها بمالید و سپس با آب ولرم بشویید.
  • آلوئه ورا: ژل تازه آلوئه ورا دارای خواص التیام‌بخش و آرامش‌بخش است و می‌تواند به تسکین التهاب و خارش کمک کند. چند بار در روز ژل را به آرامی روی مناطق آسیب‌دیده ماساژ دهید.
  • کرم گل همیشه بهار (Marigold cream): 2 تا 3 بار در روز روی لکه‌ها برای تسکین خارش استفاده شود.
  • کمپرس بابونه: دارای اثرات ضدعفونی‌کننده و ضدالتهابی است. چای بابونه را دم کرده و پس از خنک شدن، با پنبه یا پارچه نرم روی نواحی خارش‌دار بمالید.
  • روغن اسطوخودوس: با ترکیب با روغن‌های حامل مانند روغن نارگیل، می‌تواند به تسکین خارش و التهاب پوست کمک کند.
  • آبلیمو: حاوی ویتامین C است که سیستم ایمنی را تقویت می‌کند و به التیام اسکار و زخم‌ها کمک می‌کند. (برای زخم‌های باز ممکن است تحریک‌کننده باشد.)
  • گل ختمی سفید: (طبق توصیه‌های مردمی) دم‌کرده خنک آن را به بدن بمالید تا التهاب و خارش کاهش یابد.
  • بر اساس برخی تجارب در طب سنتی دود عنبر نسا نیز برای بهبود التهابات پوستی ناشی از زونا مفید است.

جلوگیری از باقی ماندن جای آبله مرغان

یکی از نگرانی‌های اصلی افراد مبتلا به آبله مرغان، به خصوص روی صورت، باقی ماندن جای زخم است.

• از خاراندن و دستکاری تاول‌ها به شدت خودداری کنید. خاراندن می‌تواند باعث عفونت ثانویه و ایجاد زخم‌های عمیق‌تر شود که احتمال باقی ماندن جای آن‌ها بیشتر است.
• مرطوب نگه داشتن پوست: استفاده منظم از کرم‌های مرطوب‌کننده و پمادهایی مانند کالامین، آلوئه ورا، ویتامین A+D و زینک اکساید (با مشورت پزشک) می‌تواند به بهبود سریع‌تر پوست و جلوگیری از خشکی و ترک خوردگی کمک کند که در نهایت به کاهش احتمال اسکار منجر می‌شود.
• محافظت از آفتاب: پس از بهبودی اولیه، نواحی که آبله داشته‌اند ممکن است به نور خورشید حساس‌تر باشند. استفاده از کرم ضد آفتاب برای جلوگیری از تغییر رنگ پوست و کمک به محو شدن لکه‌ها توصیه می‌شود.
• درمان‌های پس از بهبودی: اگر با وجود رعایت نکات فوق، جای زخم‌های عمیق باقی ماند، می‌توان با مشورت متخصص پوست از روش‌هایی مانند لیزر درمانی برای بهبود ظاهر آن‌ها استفاده کرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

با وجود اینکه بسیاری از موارد آبله مرغان در کودکان نیازی به درمان خاصی ندارند و خودبه‌خود بهبود می‌یابند، اما در شرایط خاص، مراجعه به پزشک ضروری است:

• به محض مشاهده اولین علائم: برای تشخیص دقیق و دریافت راهنمایی‌های لازم، به خصوص اگر بثورات هنوز کامل نشده‌اند و تنها خارش و قرمزی وجود دارد.
• در بزرگسالان و نوجوانان: به دلیل احتمال شدت بیشتر بیماری و عوارض جدی، لازم است از همان ابتدا تحت نظر پزشک قرار گیرند.
• در زنان باردار: در صورت عدم واکسیناسیون یا ابتلا به آبله مرغان در دوران بارداری، باید فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنند.
• در نوزادان زیر یک سال و کودکان دارای نقص سیستم ایمنی: این گروه‌ها در معرض خطر بالای عوارض هستند و نیاز به مراقبت تخصصی دارند.
• در صورت بدتر شدن علائم یا ظهور علائم جدید:
  • تب بالا (بالاتر از 39 درجه سانتی‌گراد) یا ادامه دار بودن تب برای بیش از چهار روز.
  • سرگیجه، ضعف شدید، تپش قلب، لرزش بدن، استفراغ، سرفه‌های مکرر یا سفتی گردن.
  • ضایعات چشمی یا گوشی.
  • گیجی یا مشکلات تنفسی.
  • تاول‌هایی که چرکی شده‌اند یا نشانه‌های عفونت باکتریایی (قرمزی شدید، تورم، درد، گرمی) دارند.
• اگر داروهای خانگی یا مسکن‌های بدون نسخه برای کنترل خارش و درد مؤثر نیستند.
• در صورت ابتلای مجدد به آبله مرغان (گرچه نادر است).

جمع‌بندی

آبله مرغان یک بیماری ویروسی رایج است که با بثورات خارش‌دار شناخته می‌شود. اگرچه در کودکان معمولاً به صورت خفیف بروز می‌کند و بدون نیاز به درمان خاصی بهبود می‌یابد، اما در بزرگسالان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، می‌تواند جدی‌تر و همراه با عوارض خطرناک باشد.

برای دستیابی به درمان سریع آبله مرغان، رویکردی جامع شامل اقدامات پزشکی و مراقبت‌های حمایتی در خانه ضروری است. واکسیناسیون مؤثرترین راه پیشگیری از این بیماری و عوارض آن، از جمله زونا، است. در صورت ابتلا، مراجعه به موقع به پزشک متخصص، به خصوص در 24 ساعت اولیه پس از ظهور بثورات، برای شروع داروهای ضدویروس (مانند آسیکلوویر) و کنترل علائم اهمیت بالایی دارد.

همواره به یاد داشته باشید که از خاراندن تاول‌ها برای جلوگیری از عفونت و باقی ماندن جای زخم خودداری کنید. مصرف مایعات کافی، استراحت، و رژیم غذایی مناسب و خنک نیز به بهبود سریع‌تر شما کمک شایانی می‌کند. از مصرف خودسرانه برخی داروها مانند آسپرین و ایبوپروفن (به خصوص در کودکان) پرهیز کنید، چرا که می‌توانند عوارض جانبی خطرناکی داشته باشند.

سلامت شما اولویت ماست. برای هرگونه سوال تخصصی در مورد آبله مرغان، شدت علائم یا نیاز به درمان‌های پیشرفته‌تر، توصیه می‌کنیم که حتماً با یک پزشک متخصص مشورت کنید. شما می‌توانید به راحتی از طریق پلتفرم‌های معتبر مانند ایزو ویزیت، برای مشاوره دکتر آنلاین عفونی اقدام کنید تا راهنمایی‌های لازم را متناسب با شرایط خاص خود دریافت نمایید.