اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست؟

اختلال شخصیت ضد اجتماعی (Antisocial Personality) نوعی اختلال شخصیتی گروه B است. اختلال شخصیتی گروه B، شامل خصوصیاتی مانند خود ویرانگری، تکانشگری، رفتار احساسی و دور فهمی در برخورد با دیگران می‌شود. اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولا قبل از 18 سالگی قابل شناسایی نیست و با نام اختلال سلوک شناخته می‌شود.

اختلال شخصیت ضد اجتماعی

فردی که دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی است، برای رفتارهای درست و نادرست دیگران اهمیتی قائل نیست. این افراد معمولا از قانون‌ها پیروی نمی‌کنند، رفتار خشن و تهاجمی دارند و حقوق دیگران را رعایت نمی‌کنند.

افرادی که اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارند، ظاهری گرم و صمیمی داشته اما در سابقه‌ی رفتاری آن‌ها، خشونت، فرار از مدرسه، دزدی، دعوا و یا مصرف مواد مخدر و الکل دیده می‌شود. علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی در دختران معمولا قبل از رسیدن به سن بلوغ و در پسران، ممکن است زودتر مشخص شود.

علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی

نشانه‌های اختلال شخصیت ضد اجتماعی در فرد مبتلا، به شرح زیر هستند:

• بدبینی
• بی‌احترامی به دیگران
• پرخاشگری و خشونت
• سنگدلی نسبت به دیگران
• عدم رعایت حق و حقوق دیگران
• غرور و تکبر شدید
• دروغ‌گویی مداوم
• سوءاستفاده از دیگران
• اضطراب و تحریک‌پذیری بالا
• کم‌وجدانی یا بی‌وجدانی
• خود بزرگ‌بینی و صاحب نظر بودن
• ضعف در برقراری و حفظ روابط
• علاقه به دستکاری ذهن دیگران
• عدم همدردی و همدلی با دیگران
• عدم درک عواقب رفتار منفی 
• عدم مسئولیت‌پذیری در کار 
• ضعف در امور مالی و اقتصادی
• بازیچه قرار دادن دیگران برای لذت‌بخشی
• بی‌توجهی نسبت به رفتارهای اشتباه خود

دلایل بروز اختلال شخصیت ضد اجتماعی

دلیل مشخصی برای بروز اختلال شخصیت ضد اجتماعی وجود ندارد، اما محققان، چند عامل را در بروز این اختلال، موثر می‌دانند:

• ژنتیک
• سابقه‌ی تجاوز و آزار جنسی در دوران کودکی
• مورد اذیت و آزار قرار گرفتن در دوران کودکی
• مورد بی‌توجهی قرار گرفتن در دوران کودکی و بلوغ
• بزرگ شدن در خانواده‌ای پر تنش
• سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به اختلالات شخصیتی
• تغییرات در عملکرد مغز هنگام شکل گیری
• شرایط محیطی و موقعیت‌های زندگی
• سابقه‌ی اختلال سلوک در دوران کودکی (سرقت، تخریب اموال عمومی، پرخاشگری نسبت به مردم و حیوانات، فریب‌کاری)

عوارض ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی

• سوءمصرف مواد مخدر و الکل
• مرگ زودرس
• افکار خودکشی
• شرکت در باندهای خلافکار
• ابتلا به سایر اختلالات شخصیتی
• وضعیت اقتصادی و اجتماعی ضعیف
• سوءاستفاده از همسر یا غفلت از فرزندان

تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی

برای تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی، فرد باید به پزشک مراجعه کند.

"جهت مشاوره با پزشکان روانشناس، میتوانید به متخصصان ما در سامانه مراجعه کنید."

همچنین انجام تست‌ شخصیت شناسی یکی از بهترین‌ اقداماتی است که می‌توانید برای شروع درمان مشکلات روحی-روانی انجام‌ دهید.

از آن‌جایی که این افراد، رفتارهای نادرست خود را نمی‌پذیرند و در خود مشکلی نمی‌یابند، ممکن است از مراجعه به پزشک خودداری کنند و یا بر اثر بروز بیماری‌های دیگر مانند افسردگی، اضطراب و... به پزشک رجوع کرده و پزشک، اختلال شخصیت ضد اجتماعی را در آن‌ها تشخیص دهد. پزشک با بررسی رفتارهای فرد با اطرافیان، اختلال شخصیت ضد اجتماعی را تشخیص می‌دهد.

روش‌های درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی

درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی، یکی از سخت‌ترین درمان‌ها است؛ زیرا فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، به دنبال معالجه نیست و خود را بیمار نمی‌داند. درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی، یک درمان طولانی مدت بوده و با استفاده از روش‌های زیر، انجام می‌شود:

• روان درمانی
  به روان درمانی، گفتگو درمانی نیز گفته می‌شود.
  روان درمانی شامل مدیریت عصبانیت و خشونت، درمان اعتیاد، درمان افسردگی و اضطراب می‌شود. اگر فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، بیماری خود را نپذیرد، روان درمانی موثر نخواهد بود.
• دارو درمانی
  دارویی برای درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی وجود ندارد اما ممکن است پزشک برای کنترل علائم فرد، از داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب و پرخاشگری، استفاده کند.
• آموزش اعضای خانواده
  پزشک به افراد خانواده آموزش می‌دهد که چگونه برای فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، حد و مرز رفتاری تعیین کنند و خود را از پرخاشگری و عصبانیت بیمار، دور نگه دارند؛ زیرا پروسه‌ی درمان این اختلال، طولانی بوده و صبوری افراد خانواده، برای راحتی آن‌ها و گرفتن نتیجه‌ی بهتر از درمان، امری ضروری است.

از آن‌جایی که اختلال شخصیت ضد اجتماعی، نوعی اختلال شخصیتی است و نمی‌توان از ابتلا به آن پیشگیری کرد، بهتر است در صورت مشاهده‌ی علائم اختلال سلوک در کودکان و یا شروع علائم در بزرگسالان، به پزشک مراجعه کنید تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود.