ژل موضعی لیدوکائین
جذب سیستم دارو کامل است. متابولیسم لیدوکائین در کبد و تا حد کمی نیز در کلیه انجام می گیرد. شروع اثر لیدوکائین 5-2 دقیقه و طول مدت اثر آن نیز متوسط ، دفع لیدوکائین عمدتاً از کلیه و به صورت متابولیت می باشد. پیوند این دارو به پروتئین متوسط تا زیاد است. نیمه عمر دارو در بزرگسالان 2-5/1 ساعت است.
موارد مصرف
از این داروی بی‌حسی در موارد مختلفی استفاده می‌شود. لیدوکائین در جراحی‌های کوچک و دندانپزشکی به عنوان بی‌حس‌کننده موضعی مصرف می‌گردد که در دندانپزشکی به همراه کوکائین از پر مصرف‌ترین داروهاست. پماد آن در درمان دردهای موضعی مانند سوختگی ، گزش حشرات و هموروئید استفاده می‌شود. همچنین این دارو برای انسداد سیستم عصبی مرکزی ، انسداد عصب ،بی‌حسی نخاعی در اطراف سخت شامه و یا زیر تخاع و انسداد سمپاتیک هم بسیار استفاده می‌شود .
موارد منع مصرف
لیدوکائین باید زیر نظر پزشک و مطابق با دوز تجویزی وی باشد، زیرا مصرف بیش از حد این دارو می تواند خطرات و عوارضی را در پی داشته و موجب اووردوز شود. در نتیجه مصرف این دارو برای افراد با این شرایط ممنوع است:
افرادی که مشکلات کبدی دارند.
افرادی که از داروهای تنظیم کننده ریتم قلب استفاده می کنند.
بارداری و شیردهی (لازم است با پزشک مشورت کنید.)
استفاده نادرست از این دارو مضر بوده و حتی ممکن است منجر به مرگ منجر شود. مصرف بیش از اندازه این دارو می تواند عوارضی از جمله ضربان قلب نامنظم، تشنج، کند شدن تنفس، کما یا نارسایی تنفسی (توقف تنفسی) را به همراه داشته باشد که در این صورت باید به اورژانس مراجعه نمایید.
مقدار مصرف
مصرف این دارو باید زیر نظر پزشک انجام شود، همچنین از مصرف آن به مدت طولانی پرهیز کنید زیرا برای مصرف طولانی مدت مناسب نیست.
عوارض جانبی
این دارو عوارض گوناگونی در کنار فایده‌هایش دارد. عوارض لیدوکائین ناشی از مقدار زیاد مصرف ، کاهش تحمل بیمار، همچنین غلظ زیاد پلاسمایی ناشی از ورود ناخواسته دارو به رگ و همچنین ناسازگاری فرد یا حساسیت مفرط می‌باشد. واکنش‌های سیستمیک با مصرف این دارو به سرعت یا با تأخیر و تا ۳۰ دقیقه پس از تجویز دارو بروز خواهد کرد. عوارض سیستمتیک آن شامل گیجی ، تضعیف تنفسی ، تشنج و افت فشارخون می‌باشد. عوارض با شیوع کم در مصرف موضعی شامل سوزش ، گزش ، ورم یا حساسیت پوست به لمس، خارش و کهیر خواهد بود.
توجه داشته باشید که بی‌ضرری و اثربخشی مصرف این دارو در معاینات یا به کار بردن وسایل پزشکی، به مقدار مصرف صحیح، روش مناسب، و رعایت احتیاط‌های لازم و آمادگی جهت مقابله با مواد اضطراری بستگی دارد. در هنگام مصرف این دارو، باید وسایل احیای بیمار و سایر داروهای ضروری در دسترس باشند.
