مشاوره آنلاین صرع و تشنج

صرع و تشنج دو رخداد کاملا متفاوت هستند. صرع یک نوع بیماریست که یکی از علائم آن تشنج است اما تشنج یک حمله و حالتی است که به فرد دست می‌دهد و هر فردی که دچار تشنج می‌شود لزوما صرع ندارد. اگر برای تشنج ایحاد شده علت خاصی وجود داشته باشد که تشخیص داده شده است حالت ایجاد شده تشنج نام دارد ولی اگر فرد بدون علت خاصی و به صورت تکرار شونده دچار حمله شود نام آن صرع است.

تشنج چیست؟

 سیستم مغز و اعصاب از سلول‌های عصبی تشکیل شده است. این سلول‌ها دارای ارتباطات بسیار قوی با یکدیگر هستند که باعث انتقال پیام‌های عصبی از تمامی نقاط بدن به مغز و بردن پاسخ‌های مناسب از مغز به تمامی نقاط بدن می‌شوند. تمامی این فرآیندها، با کمک انتقال‌دهنده‌های عصبی و الکترولیت‌هایی مانند سدیم و کلسیم صورت می‌گیرد. در‌ واقع، این فرایندها نوعی فعالیت الکتریکی ایجاد می‌کنند. زمانی‌ که فعالیت الکتریکی مغز بیش از اندازه می‌شود، تشنج رخ می‌دهد.

علل ایجاد تشنج

تشنج به علت‌های مختلفی انجام می‌شود که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تب بالا
• تومور مغزی
• عفونت مغزی نخاعی
• کمبود شدید کلسیم
• کم خونی
• سکته مغزی
• آلزایمر
• کمبود شدید ویتامین B6
• ضربه به سر
• بیماری مولتیپل اسکلروزیز
• مصرف زیاد الکل
• مصرف مخدرهایی مانند کوکائین

بیماری صرع چیست؟

بیماری صرع، یک بیماری عصبی به شمار می‌آید. این بیماری، به دلیل بروز اختلال در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌شود و این اختلال سبب مختل شدن فعالیت سلول‌های عصبی مغز می‌شود، درنتیجه فرد تشنج می‌کند. هنگام تشنج ممکن است، فرد هوشیاری خود را از دست بدهد یا احساسات و علائم غیرطبیعی دیگری در فرد ایجاد شود. بیماری صرع دارای انواع مختلفی است که شامل موارد زیر می‌باشد:

• صرع سلام

معمولا در نوزادان و پس از تولد ایجاد می‌شود و نوزادانی که بین ۱ تا ۶ ماه هستند، به آن مبتلا می‌شوند. این صرع نشانه واضحی مانند تشنج ندارد؛ علائم این بیماری از خم شدن گردن و سر به‌صورت غیرعادی است به‌نحوی‌که بدن نوزاد مشابه حالت تعظیم کردن یا سلام دادن مشخص می‌شود. با افزایش سن، فرکانس حملات بیماری صرع سلام کنترل می‌شود و این امکان وجود دارد که کودک تا سن ۴ تا ۵ سالگی درمان شود.

• صرع کوچک

صرع کوچک اغلب در کودکان بین ۶ تا ۱۴ سال ایجاد می‌شود در صرع کوچک یا پتی مال کودک دچار وقفه‌های کوتاه‌مدت می‌شوند؛ این وقفه‌ها بسیار کوتاه و در حد چند ثانیه هستند؛ به همین دلیل، اغلب والدین متوجه آن نمی‌شوند تا زمانی که بیماری پیشرفته‌تر شود. صرع کوچک در دختران شایع‌تر از پسران است.

• صرع لنوکس

صرع لنوکس یک نوع از صرع است که در سنین 1 تا 10 سالگی در کودکان ایجاد می‌شود و شیوع آن در پسران بیشتر از دختران است. 

• صرع آتونیک

صرع آتونیک یکی دیگر از انواع شایع بیماری صرع است که در اغلب افراد با غش اشتباه گرفته می‌شود. صرع آتونیک عمدتاً بین سنین ۶ تا ۷ سالگی رخ می‌دهد. در این نوع از بیماری صرع، فرد ناگهان به سمت جلو خم می‌شود و به زمین می‌افتد اما بلافاصله بلند شده و هیچ نوع علائم دیگری ندارد.

• صرع بزرگ(صرع تونیک)

این نوع صرع بدون علائم خاصی و به‌طور ناگهانی در فرد ایجاد می‌شود. این بیماری دارای دو مرحله مهم است:

مرحله تونیک: که در آن فرد به‌صورت ناگهانی هوشیاری خود را از دست‌ داده و روی زمین می‌افتد؛ در این حالت، تمام ماهیچه‌های بدن منقبض‌شده و چشم‌ها به عقب و بالا منحرف می‌شوند. این مرحله بین ۲۰ تا ۶۰ ثانیه طول می‌کشد. 

مرحله کلونیک: در این مرحله اندام‌های بدن فرد دچار لرزش شده و به شدت تکان می‌خورند، بزاق در دهان فرد جمع می‌شود و فرد خرخر می‌کند. همچنین در این مرحله، این امکان وجود دارد که زبان بین دندان‌ها گیر کند و آسیب ببیند. این مرحله ۴۰ ثانیه طول می‌کشد و پس از تمام شدن حمله، فرد ممکن است تا یک دقیقه به حالت کما برود و مردمک‌های او پاسخی به نور نداشته باشند.

• صرع شکمی

صرع شکمی نوعی نادر از بیماری صرع است که در کودکان و بزرگسالان سبب ایجاد حالت تهوع می‌شود. برای درمان صرع شکمی از داروهای ضد تشنج استفاده می‌شود. علت بروز این بیماری دقیقاً مشخص نیست اما محققان اعتقاد دارند امور غیرطبیعی سبب اختلال در سیستم گوارش و تأثیر منفی بر روی آن می‌شوند.

راه‌های درمان صرع:

 برای درمان بیماری صرع از داروهای ضد تشنج استفاده می‌شود، هرچند این داروها بیماری را از بین نمی‌بردند و تنها آن را کنترل می‌کنند. در حال حاضر، روش‌های درمان جدید صرع دارای چند مرحله است؛ در قدم اول از ضد تشنج‌ها استفاده می‌شود، اگر فرد مبتلابه بیماری صرع مقاوم به دارو باشد، پزشک ناچار است برای کاهش عوارض و شدت نگرفتن بیماری از روش‌های جایگزین استفاده کند. برخی از روش‌های جایگزین دارو درمانی برای درمان بیماری صرع عبارت‌اند از:

• نوروسایکیتری
• الکترود داخل جمجمه‌ای
• تست وادا 
• مانیتورینگ تهاجمی.

چگونه به فرد در حال تشنج کمک کنیم؟

• فرد را به آرامی روی زمین قرار دهیم.
• فرد را به نحوی قرار دهیم تا راحت تر بتواند نفس بکشد.
• ابزارهای تیز و برنده را از فرد دور کنیم.
• یک تکه پارچه نرم زیر سر بیمار قرار دهید.
• یقه فرد را شل کنیم.
• اگر تشنج بیش از 5 دقیقه طول بکشد با اورژانس تماس بگیرید.

در این سرویس با پزشک متخصص، ویزیت آنلاین درمان و کنترل صرع و کمک به فردی که به تازگی دچار تشنج شده است؛ دریافت می‌کنید. اگر حملات تشنج و صرع به طور مکرر برای شما اتفاق می‌افتد پزشک در این سرویس به صورت آنلاین داروهایی را برای شما تجویز خواهد کرد که از وقوع مجدد آنها پیشگیری کند.