Lamotrigine 25 mg

لاموتریژین از داروهای ضد صرع است.صرع نوعی بیماری مغزی می باشد که در آن این حملات تشنج در اثر اختلال جریان الکتریکی سلول های قسمتی از مغز رخ می دهد.
تشنج یک حمله ی عصبی ناشی از اختلال در فعالیت الکتریکی مغز می باشد و بصورت حرکات غیر ارادی در بدن،چشم ها و بخش های مختلف بدن بروز می کند.این علایم می تواند عوارضی در پی داشته باشد و منجر به تغییرات در رفتار،احساسات، هوشیاری و سایر توانایی های ذهنی گردد از این رو کنترل و پیشگیری از بروز این حملات در مبتلایان به صرع بسیار حائز اهمیت است. لاموتریژین با کاهش جریان الکتریکی غیر طبیعی سلول های مغزی به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد صرع جهت کاهش حملات تشنج استفاده می شود.
علاوه بر اینها لاموتریژین می تواند در برخی شرایط بیماری های اعصاب و روان مانند بیماری دوقطبی نیز اثر درمانی داشته باشد زیرا می تواند از بروز مرحله ی افسردگی در این بیماران جلوگیری نماید.
همچنین لاموتریژن در بعضی افراد باعث کاهش اشتها می شود که جزء عوارض این دارو محسوب می گردد و در پرخوری های با منشاء عصبی به عنوان ضد اشتها کاربرد دارد

موارد مصرف

لاموتریژین به عنوان داروی کمکی برای درمان حملات تشنجی و درمان اختلال دو قطبی استفاده می ‌شود.

موارد منع مصرف

در دوران بارداری منافع آن در برابر مضار آن باید سنجیده شود چرا که تاکنون گزارشی مبنی بر اثرات تراتوژنیک لاموتریژین در زنان حامله دیده نشده است. از طرفی به دلیل کافی نبودن مطالعات ناشی از مصرف این دارو در دوران بارداری بهتر است منافع مصرف آن در دوران حاملگی در برابر اثرات ناخواسته آن سنجیده شود.
مصرف این دارو در دوران شیر‌دهی توصیه نمی‌شود از آنجا که لاموتریژین در شیر مادر ترشح می‌گردد و اثرات آن بر روی نوزاد از این طریق مشخص نیست، شیردهی در هنگام مصرف این دارو توصیه نمی‌گردد.

مقدار مصرف

مصرف یا قطع مصرف این دارو باید حتماً تحت دستور پزشک معالج باشد و بیشتر یا کمتر از مقدار تعیین شده توسط پزشک مصرف نگردد. همچنین طول مدت مصرف دارو نیز بدون مشورت با پزشک افزایش نیابد.

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه‌ی این عوارض در یک فرد دیده نمی‌شود لیکن در صورت بروز هر عارضه با پزشک مشورت شود.
در صورت بروز عوارضی جانبی شامل بثورات جلدی، تب، علائم شبه آنفولانزا، خواب آلودگی ندرتاً اختلال در عملکرد کبد، لنفادنوپاتی، لوکوپنی، ترو‌مبو‌سیتوپنی، حساسیت به نور، اختلالات بینایی، گیجی، عدم تعادل، خستگی، اختلالات گوارشی و تحریک‌پذیری از عوارض جانبی این دارو هستند.

تداخل دارویی

به منظور عدم ناسازگاری دارویی در مصرف هر نوع دارو چه با نسخه چه بدون نسخه با پزشک مشورت نمایید.
والپروات غلظت پلاسمایی لاموتریژین را افزایش و کاربامازپین، فنوباربیتال و فنی‌توئین، غلظت پلاسمایی را کاهش می‌دهند. ضمناً لاموتریژین موجب افزایش غلظت پلاسمایی متابولیت فعال کاربامازپین می‌شود.

احتیاط مصرف

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است. لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید.
از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. قطع مصرف دارو باید به تدریج و حداقل طی 2 هفته انجام شود.
مصرف این دارو به عنوان تنها درمان در سالمندان و کودکان زیر12سال توصیه می‌شود.
در طول مصرف این دارو پارامتر‌های کبدی، کلیوی و انعقاد خون بایستی دقیقاً کنترل شود.
در صورت بروز بثورات جلدی، تب، علائم شبه آنفولانزا، خواب آلودگی و بدتر شدن حملات صرعی به خصوص در سال اول درمان، مصرف دارو باید قطع گردد.
در نارسایی کبدی نباید این دارو مصرف شود.
در صورت وجود هرگونه حساسیت به لاموتریژین یا سایر ترکیبات مشابه و یا مواد جانبی موجود در قرص نباید این دارو مصرف شود.

نوع و دوز مصرفی دارو با توجه به شرایط شما تجویز می‌شود. به‌ هیچ‌ عنوان بدون مشورت با پزشک اقدام به مصرف دارو نکنید.