قرص متوکلوپرامید
قرص متوکلوپرامید برای چیست؟
این دارو برای درمان برخی بیماریهای معده و روده استفاده می‌شود. متوکلوپرامید به عنوان یک درمان کوتاه مدت (4 تا 12 هفته) ناراحتی‌های شدید، زمانی که داروهای معمول به اندازه کافی اثر نمی‌کنند، ضروری است. این دارو بیشتر برای سوزش معده استفاده می‌شود که پس از غذا یا در طول روز اتفاق می‌افتد. سوزش مداوم معده می‌تواند آسیب‌های ناشی از اسید معده به لوله مری را کاهش دهد و به بهبودی کمک کند.
متوکلوپرامید در بیماران دیابتی که تخلیه معده آنها ضعیف است (فلج معده) مورد استفاده قرار میگیرد. درمان فلج معده می‌تواند علائم تهوع، استفراغ، و پری معده / شکم را کاهش دهد. متوکلوپرامید با مسدود کردن یک ماده طبیعی (دوپامین) عمل می‌کند. این دارو با سرعت دادن به تخلیه معده و حرکت روده فوقانی عمل می‌کند.
جهت مشاوره پزشکی با دکتر آنلاین پیرامون مشکلات دیابت، میتوانید به سرویس دیابت و کنترل قند خون در ایزو ویزیت مراجعه فرمایید.
این دارو به دلیل افزایش خطر عوارض جانبی جدی (مانند اسپاسم عضلانی / حرکات غیرقابل کنترل عضلات) برای کودکان توصیه نمی‌شود. برای جزئیات بیشتر از دکتر یا داروساز سوال کنید.
موارد مصرف
- ریفلاکس معده به مری
- درمان استفراغ ناشی از شیمی درمانی
- گاستروپارزی دیابتی
- جلوگیری از استفراغ‌های بعد از عمل
- تسهیل انتوباسیون روده کوچک
- کمک به تخلیه معده در پرتودرمانی
- مصارف جانبی: در سکسکه مقاوم همراه باکلرپرومازین، در القای شیردهی، میگرن، افت وضفیتی فشارخون، متوقف کردن خونریزی از واریس مری
موارد منع مصرف
- حساسیت مفرط شناخته شده به دارو، فئوکروموسیتوم، اختلالات تشنجی، خونریزی دستگاه گوارش، انسداد یا سوراخ شدن روده(تحریک حرکات دستگاه گوارش در آنها خطرناک می باشد).
مقدار مصرف
- به صورت خوراکی ۳۰ دقیقه قبل از غذا و پیش از خواب، معمولا چهار بار در روز و طبق دستور پزشک، مصرف کنید. در صورتی که شکل مایع داروی متوکلوپرامید را مصرف می‌کنید از پیمانه‌ی مخصوص استفاده کنید.
عوارض جانبی
- شایع‌ترین: عوارض خارج هرمی در دو دهم درصد از موارد، در افراد جوان، پیر، بچه‌ها و خانـم‌ها و در مصرف با دوز بالا شایع‌تر. غالبآ در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول با دوز معمول و به شکل حرکات غیرارادی اندام‌ها، تورتیکولی و grimacing و در موارد نادرتر استریدور و تنگی نفس، علایـم شبه پارکینسون در درمان دراز مدت (بیش از ۶ ماه) و بهبود تدریجی ٣-٢ ماه پس از قطع دارو. دیس‌کینز تاخیری و غیرقابل برگشت در افراد مسن (به ویژه خانم‌ها) بی‌قراری، منگی، خستگی، سردرد،کم خوابی، کانفیوژن، افسردگـی، تمایل به خودکشی.
- مهم‌ترین: تشنج، توهم، گالاکتوره، آمنوره، ژنیکوماستی، ناتوانی جـنسی، احـتباس آب، افت یـا افـزایش فشارخون و نبض، اسهال، هپاتوتوکسیسیته، تکرر و عدم کنترل ادرار، نوتروپنی، لکوپنی، آگرانولوسیتوز، حساسیت و متهموگلوبینمی.
- سایر عوارض: راش، تهوع، تب
تداخلات دارویی
دارویی:
- مصرف همزمان با فنوتیازین‌ها ممنوع به علت عوارض اکستراپیرامیدال.
- افـزایش سـمیت لیتیـم با دادن متوکلوپرامید.
- احتمال تداخل با داروهای سیستم عصبی شامل ضدصرع‌ها، ضدافسردگی‌ها و سمپاتومیمتیک‌ها.
- از بین‌رفتن اثر دارو با آنالژزیک‌های اوپیوئیدی و آنتی‌موسکارینیک‌ها.
- کاهش جذب دیگوکسین و افزایش جذب آسپیرین و استامینوفن.
- آثـار ضـد بروموکریپتین.
- تـاثیر بـر جذب گوارشی سایر داروهای خوراکـی.
- اصلاح میزان انسولین مصرفی در بیماران دیابتیک
آزمایشگاهی:
- افزایش سطح پرولاکتین و آلدوسترون سرم.
