پرده‌ی بکارت از موضوعات سوال برانگیزی است که هم چنان نظر بسیاری از افراد را به خود جلب می‌کند. برای آشنایی با انواع پرده‌ی بکارت، ابتدا باید با ساختار و تعریف کلی آن آشنا شوید.

پیش از هر چیز لازم است بدانید که در ابتدایی ترین مراحل رشد و نمو جنین دختر، قسمت ورودی واژن به طور کلی مسدود بوده و با بافت ظریفی پوشیده شده است. این بافت، بعدها به پرده‌ی بکارت تبدیل می‌شود. البته در برخی افراد از همان بدو تولد، تقسیم سلولی به شکلی انجام می‌شود که آن ها مادرزادی فاقد بکارت هستند.

باکره بودن به چه معناست؟

باکره کسی است که هرگز رابطه‌ی جنسی نداشته است. اما بسیاری از افراد، رابطه‌ی جنسی و از دست دادن بکارت را به طرق مختلفی تعریف می کنند.

باکره در مقابل کلمه‌ی ثیب است. کلمه‌ی ثیب به معنای کسی است که پرده‌ی بکارتش را در اثر رابطه‌ی جنسی از دست داده باشد. باکره کسی است که بکارتش با نزدیکی از بین نرفته است.
انتخاب داشتن رابطه‌ی جنسی برای اولین بار، یک تصمیم بزرگ است که بسیار شخصی است و به اعتقادات مذهبی، اعتقادات اخلاقی، ارزش‌های خانوادگی، ارزش‌های شخصی، میل جنسی، عشق یا روابط بستگی دارد.

باکره بودن یک شرایط پزشکی نیست؛ بلکه یک هنجار و باور اجتماعی است.

تعریف پرده‌ی بکارت

پرده‌ی بکارت یا هایمن چیست؟

پرده‌ی بکارت یا هایمن مانند یک بافت نازک در قسمت انتهایی مهبل قرار دارد. پرده‌ی بکارت حالت ارتجاعی دارد و باکرگی افراد مختلف با هم متفاوت است. پرده‌ی بکارت در سنین پایین‌تر، بافت نازک‌تری دارد اما با بالا رفتن سن، لبه‌های مهبل عمیق‌تر می‌شود و این باعث می‌شود که این پرده ضخیم‌تر و عمیق‌تر شود. 

بکارت در اصطلاح پزشکی به انواع پرده‌ها گفته می‌شود. مانند پرده‌ای که محیط قلب را احاطه کرده است اما به دلیل کاربرد بیشتر آن در مبحث زنان، به معنای "پرده‌ی بکارت بانوان" استعمال می‌گردد. در اکثر خانم‌ها، شکل پرده‌ی بکارت یا هایمن شبیه به یک پیراشکی دارای سوراخ است. 
نام هایمن از خدای یونانی hymenaeus گرفته شده است که خدای ازدواج و عروسی بوده است.

هایمن یک غشای کامل نیست که دهانه‌ی واژن را کامل بپوشاند؛ زیرا خون پریود باید از واژن خارج شود. بنابراین در بیشتر افراد هایمن به طور طبیعی سوراخ‌ها و منافذ بزرگی دارد تا خون پریود خارج شود اما برخی از افراد از بدو تولد پرده‌ی بکارت ندارند. آمار نشان می‌دهد که حدود 03/0 درصد از نوزادانی که متولد می‌شوند پرده‌ی بکارت ندارند. 

کاربرد پرده‌ی بکارت 

پرده‌ی بکارت باقیمانده‌ی یک غشای جداکننده ی واژن از دستگاه تناسلی خارجی است که نقش خاصی ندارد ولی اهمیت پرده‌ی بکارت در این است که در بعضی از خانم‌ها این غشا باعث بسته شدن کل ورودی واژن می‌شود که معمولا با شروع بلوغ و عدم خروج خون قاعدگی و علائم درد و انسداد ادراری، مشخص می‌شود. 

انواع پرده‌ی بکارت

پرده‌ی بکارت حلقوی

پرده‌ی بکارت حلقوی، همان‌طور که از نام آن پیداست، اطراف دهانه‌ی مهبل را به صورت حلقه‌ای پوشش می‌دهد. پرده‌ی بکارت حلقوی، ممکن است قابل اتساع یا غیر قابل اتساع باشد. لازم است بدانید پرده‌ی حلقوی و قابل اتساع از طریق برقراری رابطه‌ی جنسی پاره نشده و خونریزی نخواهد داشت(قابل اتساع یعنی دارای خاصیت کشسانی). لبه‌های پرده‌ی بکارت حلقوی ممکن است گرد یا دندانه‌دار باشد. 

پرده‌ی بکارت ارتجاعی

پرده‌ی بکارت ارتجاعی یک غشاء انعطاف‌پذیر است، که از طریق آمیزش جنسی پاره نمی‌شود. در مواردی ممکن است آسیبی جزئی در پرده ایجاد شود.

پرده‌ی بکارت دو سوراخی

پرده‌ی بکارت دو سوراخی توسط یک تیغه‌ی گوشتی که در ورودی واژن قرار دارد به دو بخش تقسیم می‌شود. به همین دلیل، اصطلاحا آن را پرده‌ی دو سوراخی می‌نامند.

پرده‌ی بکارت غربالی

پرده‌ی بکارت غربالی به طور ممتد در عرض واژن قرار گرفته و سطح آن با سوراخ های ریز و غربال مانندی پوشیده شده است.

پرده‌ی بکارت مسدود

پرده‌ی بکارت مسدود، یک بافت گوشتی، فاقد هر گونه سوراخی است که دهانه‌ی مهبل را به طور کامل مسدود می‌کند و در اندک افرادی وجود دارد. این گونه افراد نیاز دارند که جراحی شوند تا پریود شوند یا بتوانند رابطه داشته باشند.

پرده‌ی بکارت تیغه‌ای

پرده‌ی بکارت تیغه‌ای یا دوتکه پرده‌ای است که یک تیغه‌ی ممتد در طول ورودی واژن دارد. پرده‌ی بکارت دو تکه، دارای بافت اضافه‌ای است. این بافت اضافه، باعث به وجود آمدن دو سوراخ در واژن می‌شود.

پرده‌ی بکارت مشبک یا چند سوراخی

این نوع هایمن به طور کامل دهانه‌ی واژن را پوشانده است اما سطح آن سوراخ‌های متعددی دارد.

پرده‌ی بکارت دندانه‌دار

در هایمن دندانه‌دار، حفره ی وسط آن، یک حفره‌ی گرد با لبه‌های دندانه‌دار می‌باشد. در واقع تفاوت هایمن دندانه‌دار با پرده‌ی بکارت حلقوی فقط در دندانه‌دار بودن لبه‌های حفره‌ی ورودی است.

تغییرات پرده‌ی بکارت در طول زندگی

• قبل از بلوغ پرده‌ی بکارت نازک و حساس است.
• در دوران بلوغ افزایش هورمون استروژن باعث ضخیم شدن بکارت و سایر بافت‌های واژن می‌شود.
• در دوران بارداری افزایش هورمون‌ها باعث می‌شود بافت‌های واژن انعطاف‌پذیرتر و کشیده شود تا زایمان ایجاد شود. هم‌چنین ممکن است زایمان شکل هایمن و بافت‌های واژن را تغییر دهد.
• در زمان یاسئگی و پیری به علت کاهش استروژن، هایمن و سایر بافت‌های واژن دوباره نازک می‌شوند.

چه کارهایی باعث آسیب دیدن و پاره شدن پرده‌ی بکارت می‌شوند؟

به طور کلی تنها چیزی که باعث پارگی کامل پرده‌ی بکارت می‌شود، ورود جسم خارجی به واژن است؛ مانند:

• رابطه‌ی جنسی واژینال
• قرار دادن شی خارجی در واژن مانند تامپون قاعدگی، انگشت یا اسباب بازی جنسی.
• انجام تست پاپ اسمیر
• معاینه‌ی واژینال به وسیله‌ی دستگاه معاینه
• انجام سونوگرافی از طریق واژن
• برخی ورزش‌ها و فعالیت‌های بدنی

علائم پاره شدن پرده‌ی بکارت

پاره شدن یا آسیب پرده‌ی بکارت، یکی از دغدغه‌های مهم فردی و خانوادگی است. علائم پاره شدن پرده‌ی بکارت در هر خانمی یکسان نیست و ممکن است هر فرد تمام علائمی را که ذکر می‌کنیم تجربه نکند.

برخی از علائم پارگی هایمن عباتند از:

• وجود لکه‌هایی بر روی واژن
• احساس درد در ناحیه‌ی واژن
• وجود تکه‌هایی از پوست پاره شده در دهانه‌ی واژن
• خونریزی یا لکه‌بینی (معمولا خونریزی شدید نیست)
• تغییر شکل لابیاهای مینور در اطراف واژن
• تغییر شکل ورودی واژن از حالت گرد به حالت شکل v به علت پارگی
• تحلیل رفتن برجستگی‌های پرز مانند درون واژن

در اولین رابطه‌ی جنسی که فرد بکارت خود را از دست می‌دهد چه اتفاقی می‌افتد؟

در اولین رابطه‌ی جنسی از طریق واژن، به دلیل پارگی بافت پرده‌ی بکارت، ممکن است درد و خونریزی وجود داشته باشد. وقتی پرده‌ی بکارت پاره شد، دیگر رشد نمی‌کند و ترمیم نمی‌شود. 
بعضی مواقع با پاره شدن پرده‌ی بکارت، خونریزی رخ می‌دهد. میزان خون در افراد مختلف متفاوت خواهد بود. البته ممکن است در برخی افراد، اولین رابطه‌ی جنسی واژینال باعث خونریزی نشود.
هم چنین در صورتی که حجم بافت پرده‌ی بکارت کم باشد، ممکن است خونریزی وجود نداشته باشد یا حجمش بسیار کم باشد.

 نمی‌توان بر اساس این که فرد در هنگام اولین رابطه‌ی جنسی خونریزی کرده است یا نه، تشخیص داد که او باکره است یا خیر. حدود 43 درصد از زنان هنگام اولین رابطه‌ی جنسی خونریزی ندارند.

مقدار خونریزی می‌تواند از چند قطره تا خونریزی برای چند روز متفاوت باشد. اگر خونریزی بیشتر از 3 روز طول کشید، حتما با پزشک مشورت کنید.

بر خلاف آن چه که عموم مردم تصور می‌کنند، پرده‌ی بکارت غشای سختی نیست؛ بنابراین به هیچ عنوان لازم نیست نخستین رابطه‌ی جنسی با زور و فشار بیش از حد همراه باشد. در واقع تحریک کامل، آمادگی برای آمیزش و پاین بودن سطح استرس زن، می تواند عدم خونریزی پرده‌ی بکارت را به همراه داشته باشد. اضطراب و نگرانی بیش از اندازه در اولین رابطه‌ی جنسی موجب می‌شود مهبل زن به اندازه‌ی کافی مرطوب نشود.

این امر اگر با فشار و اعمال زور از طرف مرد همراه باشد، منجر به ایجاد پارگی و خونریزی خواهد شد؛ بنابراین عدم خونریزی پرده‌ی بکارت به معنای مرطوب بودن دهانه‌ی واژن و نرمی و ملاطفت مرد در هنگام دخول است.

فاصله‌ی پرده‌ی بکارت از واژن چقدر است؟

شاید برای شما سوال باشد که چقدر دخول باعث پاره شدن پرده‌ی بکارت می‌شود؟

پرده‌ی بکارت دقیقا در ابتدای ورودی واژن قرار دارد. در واقع هایمن به منزله‌ی در ورودی برای واژن است و برای ورود به واژن، ابتدا باید از پرده‌ی بکارت عبور کرد.
در زمان نزدیکی، آلت تناسلی مرد وارد واژن می شود؛ بنابراین آلت تناسلی باید از هایمن رد شود تا بتواند وارد واژن شود. به همین دلیل هر میزان از ورود آلت تناسلی می‌تواند باعث پارگی آن شود.

آیا پرده‌ی بکارت قابل ترمیم است؟

ترمیم پرده‌ی بکارت یکی از دغدغه‌های افرادی است که به دلایلی مانند تجاوز جنسی، ورزش‌های سنگین و... سلامت هایمن خود را از دست داده اند. ترمیم پرده‌ی بکارت حتما باید توسط شخصی انجام شود که تبحر لازم را داشته باشد.

به دلیل نوع بافت پرده‌ی بکارت که فیبری و غشائی است و میزان شبکه‌ی عروقی کمی که در آن قرار دارد، احتمال ترمیم آن کم است.

آیا لیزر موهای زائد باعث از بین رفتن بکارت می‌شود؟

خیر. دستگاه لیزر وارد واژن نمی‌شود و تنها روی لابیاها و سایر نقاط قرار می‌گیرد؛ به همین دلیل لیزر موهای زائد آسیبی به هایمن وارد نمی‌کند.

آیا خودارضایی باعث پاره شدن پرده‌ی بکارت می‌شود؟

تا زمانی که انگشت یا شی دیگری وارد واژن نشود، خودارضایی منجر به پارگی پرده‌ی بکارت نمی شود. 

تشخیص سلامت پرده‌ی بکارت توسط پزشک

تشخیص پارگی یا سلامت پرده‌ی بکارت توسط خود شخص امکان پذیر نیست و حتما باید توسط پزشک متخصص معاینه انجام شود و در صورت درخواست خود شخص، گواهی سلامت یا عدم سلامت پرده‌ی بکارت به شخص داده شود.