جراحی کولپورافی

برخلاف بسیاری از جراحی‌های دیگر که برای درمان پرولاپس اندام‌های لگنی انجام می‌شوند، کولپورافی بدون نیاز به برش بزرگ در ناحیه شکم صورت می‌گیرد و به بهبود مشکلاتی نظیر فتق مثانه (سیستوسل) و رکتوسل کمک می‌کند. پرولاپس لگنی زمانی رخ می‌دهد که یکی از اندام‌های لگن از جایگاه طبیعی خود خارج شود. اما آیا این روش با عوارض خاصی همراه است؟ در ادامه به بررسی روش کولپورافی می‌پردازیم تا اطلاعات کامل‌تری در این زمینه کسب کنید.

ویزیت آنلاین با متخصص زنان و زایمان

دریافت مشاوره

کولپورافی چیست؟

کولپورافی یک روش جراحی برای ترمیم و تقویت دیواره واژن است که به منظور درمان افتادگی اندام‌های لگنی (POP) انجام می‌شود. در این شرایط، ضعف در عضلات و بافت‌های پشتیبان باعث جابجایی و افتادگی اندام‌های داخلی مانند مثانه و راست روده می‌شود. کولپورافی با تقویت این عضلات و بافت‌ها، به بازگرداندن پشتیبانی لازم برای نگه داشتن اندام‌های لگنی در جایگاه طبیعی‌شان کمک می‌کند و از مشکلات ناشی از افتادگی جلوگیری می‌نماید.

انواع کولپورافی 

کولپورافی دو نوع اصلی دارد که پزشک بسته به وضعیت بیمار می‌تواند از یکی یا هر دو برای اصلاح مشکلات دیواره واژن استفاده کند. این دو نوع شامل:

کولپورافی قدامی

در این روش، پزشک به ترمیم عضلات ضعیف شده بین مثانه و دیواره جلویی واژن می‌پردازد. ضعف این عضلات می‌تواند منجر به افتادگی مثانه (سیستوسل) و جابجایی آن به سمت واژن شود. کولپورافی قدامی با تقویت و محکم کردن عضلات ناحیه جلویی واژن، مثانه را به جایگاه اصلی خود بازمی‌گرداند و از پرولاپس دیواره قدامی جلوگیری می‌کند.

کولپورافی خلفی

این نوع جراحی بر روی عضلاتی که بین رکتوم و دیواره پشتی واژن قرار دارند، انجام می‌شود. ضعف در این عضلات می‌تواند باعث افتادگی رکتوم (رکتوسل) و جابجایی آن به سمت دیواره خلفی واژن شود. کولپورافی خلفی با کشیدن و تقویت این عضلات، رکتوم را به موقعیت طبیعی‌اش بازمی‌گرداند و مشکلات مرتبط با پرولاپس دیواره پشتی را برطرف می‌کند.

کولپورافی برای چه کسی مناسب است؟

افرادی که شرایط زیر را دارند، ممکن است گزینه‌های مناسبی برای انجام کولپورافی باشند:

پیشنهاد خواندن

---

علت عقب افتادن پریود چیست؟

کاهش میل جنسی

• عدم تأثیر روش‌های غیرتهاجمی: در صورتی که درمان‌های غیرجراحی نتوانسته‌اند علائم افتادگی اندام‌های لگنی را بهبود بخشند.
• وجود علائم شدید: زمانی که علائم به حدی جدی هستند که به کیفیت زندگی روزمره آسیب می‌زنند.
• عدم تمایل به بارداری: خانم‌هایی که قصد بارداری ندارند، زیرا بارداری پس از کولپورافی می‌تواند خطر مشکلات ساختاری را افزایش داده و احتمال بازگشت علائم را به همراه داشته باشد.
• احساس فشار یا پری: افرادی که در ناحیه واژن احساس فشار یا پر بودن می‌کنند.
• وجود برآمدگی در واژن: افرادی که دچار برآمدگی در ناحیه واژن هستند.
• مشکلات گوارشی: افرادی که از مشکلات گوارشی ناشی از افتادگی اندام‌های لگنی رنج می‌برند.
• درد در حین رابطه جنسی: زنانی که در طول روابط جنسی دچار درد می‌شوند.
• سابقه جراحی لگنی: زنانی که قبلاً هیسترکتومی یا سایر جراحی‌های لگنی را انجام داده‌اند.

بعد از عمل کولپورافی انجام چه مراقبت‌هایی ضروری است؟

بعد از عمل کولپورافی، بیماران ممکن است یک یا دو شب در بیمارستان بستری شوند. پزشک به‌منظور جذب خون، یک بسته جاذب را در داخل واژن قرار می‌دهد که معمولاً بعد از ۲۴ ساعت برداشته می‌شود. در برخی موارد، نیاز به نصب سوند وجود دارد که معمولاً پس از ۴۸ ساعت می‌توان آن را جدا کرد. برای تسهیل دفع مدفوع بدون فشار به بافت‌ها و عضلات تازه ترمیم شده، ممکن است پزشک ملین یا روان‌کننده تجویز کند. در زنان یائسه، معمولاً استروژن واژینال برای افزایش سرعت بهبودی و کاهش خطر عفونت‌های مجاری ادراری پس از جراحی تجویز می‌شود.

همچنین برای کاهش ریسک بروز عوارض جانبی و خطراتی مانند عفونت، رعایت اقدامات مراقبتی بعد از کولپورافی ضروری است:

1. اجتناب از بلند کردن اشیای سنگین
2. ممنوعیت ورزش‌های سنگین
3. تشویق به ورزش‌های سبک
4. اجتناب از نشستن در وان حمام
5. ممنوعیت رابطه جنسی

گاهی اوقات، کولپورافی قدامی و خلفی ممکن است همزمان با جراحی‌های دیگری مانند هیسترکتومی انجام شود، که در این صورت، دوره نقاهت طولانی‌تر و نیاز به مراقبت‌های بیشتری وجود دارد.

جراحی کولپورافی چقدر طول می کشد؟

در صورتی که ضعف عضلات فقط به ناحیه‌ای کوچک محدود باشد، مدت زمان جراحی معمولاً حدود ۳۰ دقیقه خواهد بود. اما اگر نیاز به ترمیم نواحی وسیع‌تری از دیواره واژن باشد، ممکن است کولپورافی زمان بیشتری ببرد.

آیا کولپورافی نیاز به بیهوشی دارد؟

کولپورافی می‌تواند با استفاده از انواع مختلف بیهوشی انجام شود، از جمله بیهوشی عمومی و بی‌حسی موضعی. انتخاب نوع بیهوشی بستگی به عوامل مختلفی دارد که شامل صلاحدید پزشک، وضعیت عمومی بیمار و میزان وسعت ناحیه‌ای است که نیاز به درمان دارد.

بیهوشی عمومی

در این روش، بیمار به طور کامل بیهوش می‌شود و هیچ حسی از جراحی نخواهد داشت. این نوع بیهوشی معمولاً در جراحی‌هایی با وسعت بیشتر یا در بیمارانی که ممکن است نتوانند در طول عمل بی‌حرکت بمانند، انتخاب می‌شود.

بی‌حسی موضعی

این روش تنها ناحیه جراحی را بی‌حس می‌کند و بیمار کاملاً هوشیار است. بی‌حسی موضعی معمولاً برای جراحی‌های جزئی و کم‌تهاجمی کاربرد دارد و بیمار می‌تواند بلافاصله پس از عمل به خانه برود. انتخاب روش بیهوشی باید با مشورت دقیق پزشک و بر اساس نیازها و شرایط خاص بیمار انجام شود تا ایمنی و راحتی او در طول جراحی تضمین گردد.

کلام آخر 

در پایان، کولپورافی یک روش موثر برای ترمیم ضعف دیواره واژن و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به افتادگی اندام‌های لگنی است. با انتخاب پزشک ماهر و رعایت نکات مراقبتی قبل و بعد از عمل، بیماران می‌توانند از مزایای این جراحی بهره‌مند شوند و عوارض جانبی را به حداقل برسانند. مشاوره دقیق در مورد نوع بیهوشی و روند درمان نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با اتخاذ تصمیمات آگاهانه و همراهی با تیم پزشکی، بیماران می‌توانند به بهبودی مطلوب و بازگشت به فعالیت‌های روزمره خود امیدوار باشند.